دانه چیا نیوشا

دانه چیا که از سال 1400 به گروه محصولی دانه‌ها اضافه شده است، دانه چیا از گل‌های گیاه چیا بدست آمده و یک غذای کامل، مغذی و سالم، برای همه گروه‌های سنی محسوب می‌شود. این دانه لعابدار وقتی در آب یا مایع دیگری قرار می‌گیرد مثل بهدانه حالت ژله‌ای پیدا می‌کند.

علاوه بر این دانه چیا ،گیاه بومی جنوب مکزیک و امریکای لاتین است و در این مناطق از قرن‌ها پیش، در تهیه غذا و دارو کاربرد داشته است اما در سال‌های اخیر به خاطر ارزش غذایی فوق‌العاده‌اش، در همه جای جهان مشهور شده است و دانه و روغن آن در سراسر دنیا مصرف می‌شود.

خواص دانه چیا :

تسریع کاهش وزن

تنظیم چربی خون

تنظیم قند خون

تنظیم چربی خون

کاهش اشتها

تنظیم فشار خون

بهبود عملکرد کبد

کاهش التهاب مفاصل

بنابراین دانه چیا یکی از سوپرفودهای بسیار مفید برای سلامتی و تندرستی است. این دانه‌های کوچک به‌خاطر داشتن مقدار زیادی مواد مغذی و اسیدهای چرب امگا-3 به سلامت بدن کمک می‌کنند. مصرف چیا می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های مختلفی مثل التهاب مزمن، دیابت، فشار خون بالا، چربی خون بالا، بیماری‌های قلبی - عروقی و حتی چاقی کمک کند. همچنین، خوردن چیا در دوران بارداری برای رشد مغز و شبکیه چشم جنین مفید است. یکی دیگر از مزایای دانه چیا این است که بدون گلوتن است و افراد مبتلا به بیماری سلیاک هم می‌توانند با خیال راحت از آن استفاده کنند.

تاریخچه و گیاهشناسی دانه چیا:

دانه چیا حدود 3500 سال قبل از میلاد مسیح به عنوان غذا استفاده می کردند و هزاران سال است که از آن به عنوان دارو نیز استفاده می‌کنند.

اسناد تاریخی نشان می دهند که آزتک ها و مایاها، دو تمدن قدیمی در آمریکای مرکزی، علاوه بر ذرت، لوبیا و آمارنت، از چیا هم در تهیه‌ غذا و داروهای سنتی استفاده می‌کردند. در جوامع پیشا-کُلمبی، چیا دومین محصول مهم (بعد از حبوبات) بود.

براساس منابع مختلف، چیا دانه‌ای روغنی است؛ واژه «چیا» (chia) نیز از واژه‌ اسپانیاییِ chian به معنای «روغنی» گرفته شده است.

این گیاه بومی مناطق جنوب مکزیک و شمال گواتمالا است و ابتدا، در آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شد. اما امروزه، نه تنها در مکزیک و گواتمالا، بلکه در سراسر دنیا به ویژه استرالیا، بولیوی، کلمبیا، پرو، آرژانتین، آمریکا، پاراگوئه، اکوادور و نیکاراگوئه نیز کشت می شود. در حال حاضر، مکزیک بزرگترین تولیدکننده چیا در دنیاست.

این گیاه یک محصول کشاورزی با ارزش اقتصادی بالاست که عمدتاً به خاطر کاربرد دانه‌هایش، آن را کشت می کنند. در اروپا، چیا را در گلخانه ها پرورش می دهند.

در نتیجه : این دانه در سال های اخیر در اروپا، به دلیل ترکیبات مغذی استثنایی اش و تقاضای روزافزون برای به اصطلاح سوپرفودها، محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در حال حاضر، در صنایع غذایی کشورهای مختلف دنیا، محصولات متنوعی بر پایه‌ دانه چیا تولید شده یا با این دانه غنی می شوند؛ برخی از این محصولات عبارتند از: غلات صبحانه، انواع کلوچه، کیک، آبمیوه، ماست، سس، مربا، نان، پاستا، بستنی، سوسیس یا حتی ژامبون.

چیا گیاهی یک ساله و علفی است که به خانواده نعناعیان و جنس سالویا (مریم گلی) تعلق دارد. به نور خورشید حساس است و می تواند تا ارتفاع 1 متر رشد کند؛ در برابر یخبندان مقاوم نیست. به صورت طبیعی و خودرو عمدتاً در مناطق کوهستانی می روید. این گیاه در خاک های لومی شنی و لومی رسی با شرایط زهکشی مناسب به خوبی رشد می کند.

برگ های چیا دندانه دار، متقابل، به طول 4 تا 8 و پهنای 3 تا 5 سانتی متر هستند. گل های سفید، آبی یا بنفش آن دو جنسیتی (نر - ماده) و 3-4 میلی متر هستند و به صورت سنبله در نوک ساقه رشد می کنند.

دانه های چیا معمولاً بسیار ریز، بیضی شکل، به طول 2 میلی متر، پهنای 1 تا 1.5 و ضخامت کمتر از 1 میلی متر هستند. سطح دانه صاف، براق، به رنگ سیاه یا سفید تا خاکستری - قهوه ای با لکه های سیاه پراکنده است.

تفاوت بین دانه های سیاه و سفید چیا انقدر جزئی است که اکثراً این دو را یکسان در نظر می گیرند. براساس برخی مطالعات، ارزش غذایی آنها نیز یکسان است. این تفاوت جزئی صرفاً در مورفولوژی (ریخت شناسی) است؛ دانه های سفید در مقایسه با دانه های سیاه، بزرگتر، ضخیم‌تر و عریض‌تر هستند.

مقالات مرتبط:

چرا سوپرفود چیا باید در برنامه غذایی روزانه شما باشد؟